آنچه در تمثّل موضوعیت دارد انصراف از این نشئه است: گاهی در حالت غشوه است، گاهی در حال خوف است، گاهی در خواب است. این ها موضوعیت ندارد، بلکه انصراف از این نشئه موضوعیت دارد. حال اگر این انصراف در حال سلامت و خلوت و وحدت باشد، تمثّلات حاصل می شود و نفس ناطقه حقایقی را می گیرد در قوه‌ی خیال صورتگری می‌کند. ادراکات گاهی بدون صورت است که قوی تر است و خیلی مقاومت می‌خواهد، ولی آنهایی که تمثّل است، مثل خواب دیدن، خیلی مشکل نیست، و در مورد وحی، کافی روایتی را نقل می کند که آنچه بی صورت بوده و جبرئیل نبوده، برای حضرت خاتم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) مشکل تر بوده است.

صدو ده اشاره- ص284