اکثرى مردم از تحصیل معارف حقه و سیر بماوراى طبیعت و انس بعالم قدس که عیش در جوار حق تعالى  است مطرودند بلکه بعکس بحیوة دنیا خو کرده اند و به لعب و لهو و زینت و تفاخر و تکاثر در اموال و اولاد سرگرمند و بلذائذ نفسانى و أکل و تمتع حیوانى دل باخته اند أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ‏ (الاعراف 180) ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ‏ (الحجر 4) بلکه کسانى در مراقبت و حضورند و از مناهى و ملاهى دورند و بحیلت علم‏ و عمل‏ متحلى اند، باز طائر عرشى جانرا ازطیران به قله قاف قرب، و از عروج بمعارج و مدارج ملکوت آنچنانکه مى باید دور مى بینند تا چه رسد به اولئک کالانعام        

نصوص الحکم بر فصوص الحکم       131